Ik ga vandaag voor de CT scan.
Ik moet de avond ervoor al een heel goor chemisch drankje drinken. (bariumpap)
Dat zorgt ervoor dat alles goed op de CT te zien is.
Maar dit smaakt zo vies, ik hoop niet dat ik over mijn nek ga!
Om 09.40 is het zover.
Ik krijg het laatst bekertje baruimpap te drinken, en gelukkig blijft het zitten.
Daarna moet ik gaan liggen en wordt het infuus aangesloten.
De scan wordt goed gezet en de contrastvloeistof wordt via mijn ader ingespoten.
Dit geeft een raar en warm gevoel wat begint in je borstkas en dan naar beneden zakt.
Maar dat is gauw weer weg.
Dan begint de scan.
Adem inhouden, dan gaat hij over mijn buik, en ademt u maar weer door.
Dan ben je klaar. Infuus eruit.
Onder het inbrengen van het infuus vroeg de verpleegster of ik niet veel last had van mijn buik.
Ik vertel haar dat ik best wel veel last heb van mijn buik.
Ik kan me in mijn slaap niet omdraaien, en wordt dus veel per nacht wakker om dat te doen.
En het lopen gaat steeds slechter, al dat vocht drukt enorm op mijn heupen en gaat dan zeer doen als ik te lang sta of loop.
Ze zegt dat ze het er met de internist over zal hebben.
Als ik dus klaar ben en ik op de gang terug loop naar mijn man , die daar op mij wacht, wordt ik terug geroepen.
Daar schrik ik van, ik denk er is toch iets erg te zien op de CT scan.
Maar mijn man schrikt dubbel zo erg, die denkt dat mijn laatse uurtje geslagen heeft.
Ze hebben het al met de internist besproken en hij heeft de foto's van de CT al bekeken.
Ik mag meteen naar hem toe.
Op de CT scan zijn vlekjes op mijn milt gezien.
En hij stuurt mij door naar een gynaecoloog.
Ook nemen zij via een punctie vocht weg uit mij buik.
Dit geeft mij verlichting en ze kunnen het meteen opsturen voor onderzoek.
In totaal halen zij 4250 weg dat wordt opgestuurd naar Zaandam.
Ik wordt netjes verzorgt, krijg eten en te drinken, want voor de CT scan moest ik weer eens
nuchter komen.
