Ik ben vandaag bij Bianca op bezoek geweest.
Fijn om iedereen weer even te zien.
Bianca zag wat bleek maar verder zag ze er goed uit.
Ze zat lekker op de bank.
Het bed staat in de huiskamer.
Bianca baalt er wel van dat ze zich zo slap voelt als een vaatdoek ( zoals ze dat zelf zo mooi omschrijft ) en daardoor weinig kan doen.
Ze zegt: "iedereen zijn leven gaat gewoon door, en dat van mij staat op het moment even stil, daar baal ik zo van"
Ik begrijp Bianca heel goed en snap dat het allemaal niet makkelijk is.
Gelukkig is het mooi weer en komen Bianca haar man en Bianca op het idee om even lekker
naar buiten te gaan.
Om eerlijk te zijn ben ik een beetje verbaasd, maar Bianca zegt dat het wel kan.
Helemaal ingpakt, compleet met muts, sjaal en wanten gaat ze op de buster. Lopen gaat natuurlijk nog niet, maar de buster is een uitkomst.
We gaan lekker met z'n allen even naar buiten, een rondje om. Ook hondje Tara geniet enorm en rent uitgelaten voor ons uit.
Het doet Bianca zichtbaar goed, even eruit te zijn.
Als we eenmaal weer binnen zijn is de sfeer meteen een stuk gezelliger en praten we nog even wat met elkaar.
De kinderen doen samen nog even een spelletje en daarna ga ik samen met mijn dochter weer naar huis.

gr.Miranda.