mijn leven met blindedarmkanker

Welkom op mijn web-log !! Mijn naam is Bianca, ik ben 40 jaar, getrouwd en heb een dochter van 8.We wonen in noord-holland. In mei 2005 kreeg ik de diagnose blindedarmkanker gesteld. Het is erg zeldzaam, het treft ongeveer 1500 mensen per jaar in Nederland. Hier mijn persoonlijke verhaal.

maandag, juni 06, 2005

CT scan/ slecht nieuws

Ik ga vandaag onder de CT scan om te kijken of ze kunnen zien waar de ontsteking zit.
De uitslag duurt even.

Later hoor ik van mijn dokter dat ze niets kunnen vinden.
Alles ziet er goed uit.
Hij komt vanmiddag met de uitslag van de kweek.
Alles wat er met de operatie is uitgehaald stond op kweek.
Toch hou ik de koorts.
De ene keer ben ik helder het volgende moment val ik in slaap van de koorts.

Ze gaan toch beginnen met antibiotica, die ik krijg via mijn infuus.

Ook krijg ik een pijn stiller voor mijn rug, want die doet nog steeds erg zeer.
Ik wordt weer goed verzorgt door het verplegend personeel.

Laat in de middag, als de dokter op ronde is, komt hij mijn kamer binnen en zegt dat ze
straks langskomen als ze iedereen hebben gehad.
Dan hebben ze meer tijd om te praten.
Ik weet dat het dus geen goed nieuws wordt.

Dus als ze met z'n allen in mijn kamer komen, weet ik dat het foute boel is.
Het blijkt dus inderdaad GEEN eierstokkanker te zijn.
Daar gaat onze hoop !
Wat is het dan wel?
Iets wat zij waarschijnlijk ook niet verwacht hadden:BLINDEDARMKANKER !!
Vrij zeldzaam. ongeveer 1500 mensen per jaar in Nederland krijgen dit.

Ik weet al dat als het met darmkanker te maken zou hebben, dan is de prognose slecht.
Ze kunnen/willen me geen tijd noemen die ik nog zou hebben.
1 jaar, 2 jaar, 1 maand, wat?
Ze weten het ook niet.

Ik mag vragen stellen, maar ben verdoofd. Huilen komt later wel als we alleen zijn.
We hadden zo gehoopt op eierstokkanker, dit zou de beste van de 2 slechtse zijn.
Hier had ik redelijk mee kunnen leven en ''oud'' kunnen worden.

Ik krijg geen chemo.
Ik krijg pas chemo als ik klachten of pijn krijg.

S'avonds komen mijn broer en oom op visite.
En dan barst ik in huilen uit.
Ik zal nooit mijn dochter oud zien worden.
Zien trouwen en kinderen zien krijgen.
Ik wordt geen oma, dat is hard.

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage