13 juni t/m 19 juni 2005

Een week waarin een heleboel gebeurt.
(al weet ik niet meer precies wat op welke dag.)

Op maandag ga ik voor de 2de keer onder de CT door.
En nu vinden ze wel wat.
Rechts onder in mijn buik zit dus een abces.
Ze denken dus dat, toen ze mijn blindedarm verwijderde, ze per ongeluk een klein gaatje hebben opengelaten en dit is gaan lekken in de buik.
Dat blijkt na het aanprikken van mijn abces en het op kweek zetten daarvan.
Ze vinden bacterieen die normaal alleen in je darmen voorkomen.

Dus de koorts komt door het abces.

Dinsdag gaan ze het abces aanprikken onder begeleiding van een echo.
Dit klinkt niet echt prettig.
Maar het abces is een dicht zakje met pus en antibiotica helpt daar niet echt voor.
Het moet open en afgevoerd worden via een drain.
(ik schijn wat met drains te hebben :))

Het is al laat op de dag als ik naar beneden moet komen.
Mijn tante is bij me en mag ook mee.
Het zijn op de afdeling hele vriendelijke mensen die goed uitleg geven over hoe het
allemaal in zijn werk gaat.
Ik ben bang en lig te trillen...IK HOU NIET VAN PIJN.
En dat is precies wat ik wel ga voelen, blijkt na uitleg.
Ze verdoven mijn huid op de buik, maar als ze in het abces moeten prikken kunnen ze dat niet
verdoven.

Mijn tante houd mijn hand vast, ik mag daar in knijpen als ik pijn voel zegt ze ;))
De verdoving is peanuts!
Maar dat de drain in mijn abces brengen......dat doet echt zeer.
En helaas, zal niet, ik heb pech...er komt niets uit.
Ze proberen van alles ,maar hij doet het niet.
Hij zit dus niet goed.
Ik wordt voor de 2de keer aangeprikt in mijn abces, via hetzelfde gaatje.
Ook dit doet heel erg veel pijn.
Maar hij zit !!!
Ze halen er 2 spuiten pus uit voor onderzoek.
De rest loopt via mijn drain in een zakje dat aan het uiteinde hangt.

Deze drain en ik zullen nog lang bij elkaar blijven....

Ik ga regelmatig onder de echo om te kijken of mijn abces al kleiner aan het worden is.
Maar ik moet blijven tot ik koorts vrij ben en het abces zo goed als weg is.

Woensdag 16 juni 2005

Vandaag is mijn man jarig.
Zijn tante koopt, uit mijn naam, een cadeau.
Dus als ze komen kan ik hem dat geven.
Het is best gezellig, al zou ik het liever thuis hebben geviert.
Maar goed het is niet anders.

Als we alleen zijn begin ik te huilen.
Onze dochter is 21 juni jarig en ik wil haar een heel bijzonder cadeau geven.
En dat is voor mij erg emotioneel.
Ik wil dat mijn man een gouden armbandje voor haar koopt.
Met de tekst: ik hou van jou, mama.
Mijn man gaat het in orde maken.