mijn leven met blindedarmkanker

Welkom op mijn web-log !! Mijn naam is Bianca, ik ben 40 jaar, getrouwd en heb een dochter van 8.We wonen in noord-holland. In mei 2005 kreeg ik de diagnose blindedarmkanker gesteld. Het is erg zeldzaam, het treft ongeveer 1500 mensen per jaar in Nederland. Hier mijn persoonlijke verhaal.

donderdag, mei 31, 2007

Ziek en ziekenhuis

Mijn dochter is al een paar dagen ziek.
Ze heeft koorts en hoest.
En wat doe je dan als ziek klein meisje, dan ga je lekker bij mama hangen.
Ze hoest steeds netjes achter haar hand en draait meestal haar hoofd ook weg.
Maar helaas wordt ik toch aangestoken.

Donderdag in de nacht krijg ik koorts en begin een beetje te hoesten.
En vrijdag sta ik gewoon beroerd op.
Ik kruip op de bank onder een dekbed en val steeds in slaap.
Mijn man regelt dat mijn dochter door haar nichtje wordt opgehaald.
Zo kan ik lekker steeds in slaap vallen.

Ook regelt mijn man dat ik naar de huisarts moet.
Daar ben ik niet zo blij mee....
Als je beroerd ben blijf je liever thuis.
Maar 14.45 is het zover, het duurt een tijdje voor we aan de beurt zijn.
En mijn ogen kan ik bijna niet open houden.
Dan moet ik ook nog een trap op.
Het blijkt een huisarts in opleiding te zijn.
En alles gaat heel traag voor mijn gevoel.
Hij wil wel antibiotica voorschrijven, maar gaat eerst overleggen met zijn collega.
Die wil eerst bloed laten prikken om te kijken hoe het met mijn bloed is.
Ja kan namelijk ook hoge koorts krijgen van de Xeloda pillen die ik slik.
Als we klaar zijn en weg willen gaan om bloed te laten prikken wordt ik echt niet lekker, ik val bijna flauw.
Als het weg trekt gaan we weg.

We gaan bloed laten prikken en krijgen de uitslag via de huisarts.
Om 17.15 gaat de telefoon, het is de huisarts.
Die vertelt dat mijn bloed onrustig is.
Hij heeft contact gehad met de arts in de VU.
En ik moet meteen naar de eerst hulp van de VU.
En dat terwijl mijn man net is gaan werken.
Dus wordt ik door een tante, samen met mijn moeder, naar de VU gebracht.
Ik wordt van top tot teen onderzocht.
En er wordt bloed af genomen.
Er wordt een foto van mijn longen gemaakt, om longontsteking buiten te sluiten.
Mijn bloed blijkt tekenen van een ontsteking te vertonen.
Er is ook bloed op kweek gezet.
Na overleg mag ik naar huis.
Als ik me slecht ga voelen of ik vertrouw het niet mag ik bellen.
En als zij een uitslag van de kweek hebben bellen ze mij.
Als ik het ziekenhuis verlaat ben ik al aardig opgeknapt.

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage