mijn leven met blindedarmkanker

Welkom op mijn web-log !! Mijn naam is Bianca, ik ben 40 jaar, getrouwd en heb een dochter van 8.We wonen in noord-holland. In mei 2005 kreeg ik de diagnose blindedarmkanker gesteld. Het is erg zeldzaam, het treft ongeveer 1500 mensen per jaar in Nederland. Hier mijn persoonlijke verhaal.

dinsdag, november 02, 2010

Dubbel J's zijn vervangen.

Gisteren is Bianca opgenomen in het Lucas Andreas ziekenhuis in
Amsterdam ( dit ziekenhuis staat vlakbij het Antonie van
Leeuwenhoek ziekenhuis ).
De dubbel J's die vervangen moesten worden zijn verwijderd en er
zijn nieuwe geplaatst.
Bianca moest er om 10.00 uur zijn en werd om 10.45 uur gehaald.
Om 12.00 uur kreeg ze 2 Paracetamol en een pil om rustig van te
worden. Ze werd toen om 12.45 voor naar de O.K. en ging om ongeveer
13.45 uur de O.K. in.
Via de Hickmann catheter heeft Bianca de narcose vloeistof ingespoten
gekregen, dus ze hoefde gelukkig niet aangeprikt te worden om een
infuus aan te leggen.
Hoe lang de operatie precies geduurd heeft weet Bianca niet precies.
Ze denkt zo tot 16.30/17.00 uur.
Toen Bianca wakker werd op de uitslaapkamer heeft ze gevraagd of alles
goed was gegaan, waarop ja was geantwoord.
Daarna zou Bianca naar de 5de verdieping gebracht worden, maar daar
werd gezegd dat ze naar de 4de verdieping moest,omdat ze voor een nachtje
moest blijven. Hier had Bianca niet op gerekend want ze hadden gezegd
dat het een dagopname zou zijn en dat ze dezelfde dag weer naar huis
zou kunnen.
Dit was dus niet het geval. De operatie was toch behoorlijk moeizaam
verlopen. De dubbel J's die nu geplaatst zijn, zijn 28 cm. lang, maar
toch ging het moeizaam, en de arts heeft al gezegd dat volgende keer,
als de dubbel J's weer vervangen moeten worden dat ze dan 30 cm.
zullen zijn. Ook is er een catheter voor de urine aangelegd, en deze
wilde de arts even laten zitten om de blaas tot rust te laten komen.
Vanmorgen werd Bianca om 4.30 uur wakker en ze had enorm het gevoel
dat ze moest plassen. Maar dit kan helemaal niet als er een catheter
geplaatst is.
Ze heeft het even afgewacht maar uiteindelijk toch de zuster erbij
geroepen.
Deze heeft met een bladder apperaat gemeten hoeveel urine er nog in
de blaas zit. In eerste instantie gaf het apperaat 185 ml. aan, maar
even later was dit al 600 ml.
Bianca had al meteen het idee dat het apperaat niet in orde was, maar
heeft dit voor zich gehouden.
Uiteindelijk heeft ze nog een blaasspoeling gekregen, om te kijken of
er misschien nog bloedstolsels in haar urine zaten. Dit was gelukkig
niet het geval.
Later is haar blaas nog een keer gebladderd en toen zat er volgens dat
apperaat 700 ml. in. W.s. zijn de batterijen van het apperaat bijna leeg.
Daarna is toch de catheter verwijderd, maar het was wel belangrijk dat
Bianca dat binnen 6 uur zou gaan plassen.
Dit ging goed maar het gebeurde wel met steeds veel kleine plasjes.
Toen is er toch weer gemeten ( ditmaal met een bladder apperaat met
volle batterijen) en Bianca heeft toen 150 ml. geplast.
Daarna is Bianca weer gecatheteriseerd om te kijken of er niets meer
in de blaas zat. En toen was het goed en mocht Bianca zo rond 19.00 uur
vanavond weer naar huis.

Vanavond toen ik haar belde was ze dus net thuis. Bianca vond het best
heftig maar is opgelucht dat het achter de rug is. Ze is weer thuis in
haar eigen omgeving en dat doet haar goed.

gr.Miranda.

1 reacties:

Op 12:44 p.m. , Blogger Fam. Huisman zei...

sjee, wat een toestanden zeg, en dat om lekker te kunnen plassen. Klinkt zo simpel en daar denk je toch normaal niet bij na... Nou weer lekker thuis, uitrusten, bijkomen en genieten van je eigen omgeving. Hopelijk knap je hier snel van op Bianca, kop op! warme groeten, Claudia (v.d. Rode Draad lijst, mama van Nina (9jr) en Yuri (7jr), beiden uit China

 

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage